Önce İnsanlık

Hayır, ben milliyetci değilim. Ben halkını çok seven ve geçmişine son derece saygı duyan biriyim. Olanın bitenin arkasında duran, aslını asla inkâr etmeyen biriyim. Ben milliyetci olsaydım, bir Türk ile evlilik kararı almazdım. Ama bunun açıklamasını yapmak istemiyorum. Çünkü daima anlamak istemeyen ve sırf suçlamak için sürekli laf üretenler olacaktır. Ben onlara yetişemem. Yetişmek istemem.

Bir de çok çabuk insan sildiğimi söylerler. Ben, hayatıma dönüp baktığimda ne kadar çok insan biriktirdiğime, ama ne kadar da azının bunu hakettiğini farkettim. Arkadaşlarımdan bahsediyorum. Dost bildiklerimden. Ne kadar yanlış tanıdıklarımdan. Saygısız olanlardan. Sevgisiz olanlardan. İnsanlıktan nasibini alamamış olanlardan. Üzülüyorum onlar için. Çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar.

Dün, sevgisine ve samimiyetine inandığım Türk asıllı arkadaşım Melis’in söylediği gibi; nasıl bir ailenin çocuğu olursan ol, nasıl yetiştirilmiş olursan ol istisna bir durum yok ise Tanrı sana akıl ve mantık vermiş. Kulaktan dolma bilgilerle şekillenmiş ve robotlaşmış olarak yorum yapmak yerine, araştırsa insan. Ölçse, tartsa,  kıyaslasa ve iyice anladıktan sonra kendi düşüncesini dile getirse. Ama nerde? Onların işleri güçleri at gözlükleriyle değerlendirip çamur atmaktır. 

Evet, yıllarca arkadaşlık ettiğim birini sildim dün hiç düşünmeden. O’da düşünmüyordu çünkü. Düşünmeden konuşuyor, saygısızca davranıyordu. “Ogün Samast gibi kahramanlara selam olsun!” diyebilecek kadar insanlık dışı sözler sarfediyordu. Herşeyden önce, bir katil'i kahraman yerine koymuştu. Bir insanı öldürmüş olması o'nu kahraman yapmıştı.

Dedim ya, üzülüyorum sadece…

Goncagül “insan”