Adımlarıma Işık

20 Eylül 2019 Cuma

Neslican Tay

Bu gece içim yangın yeri. Gözlerim dolu. Akan aiyor, akamayan içimde kalıyor. Kanıyor. Gecenin karanlığı ruhumun karasıyla yarışıyor. Aklım ve kalbim nefes alabilmek için kanatlarını çırpıyor. Zorlanıyorum... yutkunmak ağır bir yük. Hayat ulaşılması zor bir serap gibi. Varla yok arası. Hem gerçek he rüya. Hem istenilen hem de mecburen vazgeçilen...


Bugün en büyük amcamın cenazesi vardı. En büyük amcam, komik, güleryüzlü, babacan ve sevecen bir adamdı. Dedeme benzerdi. Tatlı, huzurlu bir sesi vardı.


Bu gece Neslican gitti. Sanki yakınımı kaybetmiş gibi içim paramparça oldu.


Amcam 80 yasındaydı.
Neslican 21.


Ne çok şey öğrendim senden Neslican. İki sene boyunca. İyileşmeni, tekrar yenmeni ve çok sevdiğin bu hayata vargücünle tutunmanı... ne çok şey öğrendim. Bazı kelimelerden korkmamayı, herşeye rağmen savaşmayı.


Söylenecek söz yok.


Bu gece küçüklüğümden bir yonca yaprağı daha soldu.
Bu gece bir savaşçı yıldız oldu.


Umarım görüzürüz amcam.
Umarım görüşürüz Neslicanım.