Adımlarıma Işık

22 Ağustos 2017 Salı

Büyümek

Bugün hayatımın dönüm noktalarından birini yaşadım. Asla, asla dememek gerektiğini birkez daha yaşadım. Büyüdüğümü hissettim. Acı  görünen bir durumun aslında benim için en iyisi olduğunu anladım. Güçlendiğimi farkettim. En önemlisi, vicdanımın yumuşacık rahatlığı, kötü gibi gözüken bu durumun karşısında bir kalkan gibi dimdik durdu. Bağır-çağır olmadan, haklılığımı haykırmadan, çokta umursamadan, minik bir gülümsemeyle yolculadım içimden...
Gün boyu tekrarladım kendime. Asla, asla deme! Kimseyi görüntü üzerinden yargılama! İyi ya da kötü... Yani,   en güzelinin içinin boş olabileceği gibi, en kötü görünenin de yüreğinde gizli hazineler olabileceğini düşünerek sus. Bekle. Aceleci olma. Nefret etme tabii ki. Sevmeye devam... ama yapılanı değil!

Sen kendini biliyorsan, yanında en sevdiklerin varsa, beklentilerin azsa, boşver.

Değer vermiş olmaktan gocunmuyorum. Emeğimi keşkelerle öldürmüyorum. İyi ki diyorum. Ve hiçbir şey kaybetmiyorum...

Goncagül " öğrenmeye devam "