Adımlarıma Işık

13 Şubat 2016 Cumartesi

Birzamanlar insanlık

Bu sabah, nankörlük yapamam, karnım tok sırtım pek uyandım. Aynı diğer sabahlar gibi. Üstelik bununla ilgili belki de sadece iki dakika düşünüyorumdur. O da yemek yemeğe başlamadan önce şükrederken. Ya da evden çıkarken. Belki araba yolculuğuna çıkarken. Fazla değil yani. Oysa ki bu üzerinde uzun uzun düşünülüp, uğruna yazılar-şiirler yazılası, türküler yakılası bir olay. Bunun böyle oluşu; yani uğruna satır satır yazılıp deriiin derin incelenmesi gerekemesi de apayrı bir irdelenesi konu. 

Evet. Bu sabah böyle, yani diğerlerinin tabiriyle, deli gibi uyandım. Beni diğerlerinden deli yapan, diğerlerinin de kendilerini benden farklı yapan. Abi ne ara kutuplaştık? Neyse konu bu değil. Dağılıyorum yine. Parçalarımı oraya buraya savurdum ama inan, bi bulsam, harika bir puzzle tablosu olabilirim? Belki o zaman anlatabilirim...Hala, yıllardır, anlatmak isteyipte anlatamadıklarımı. Peki. Sorun bende mi yoksa sende mi sorularıyla öylesine kaybedilmiş çokca zaman var ki, bu sorunun saçmalığı ile ilgili yakın zamanda kitap çıkarmayı düşünüyorum. Ve hatta kitap çıkarmakla ilgili. Malum, artık herkes; klavye kullanabilen, kalem tutabilen, üç-beş fiyakalı kelime bilen herkes, kitap çıkarmakta özgür. Ne? biri bilgi kirliliği mi dedi? Popüler kültür mü? Acılar mı? Mahpus mu? Yok canım...değil işte. Tüm o söylediklerin, gerçekte olanlar ve okunanlar ile ilgili yakından uzaktan ilgisi yok. Zira, senin kendini yırtıp "ya neolur artık boş işlerle uğraşmayın! şu kitapları okumayın! azıcık delirin!" temennilerin içinde büyüyüp kelebekler halinde patlayacak. O kelebekler evrende uçuşup uçuşup rengaren heryeri, her pisliği, her kötülüğü, her sahtekarlığı ve de nicesini boyadıktan bir gün sonra, ölecek...

Fikrimiz ölecek canım. İnsanlığımız ölecek. Ben öldü sanıyordum ama sürünüyoruz. Etap etap ilerliyor, yavaş yavaş ardımızda bırakıyoruz bütün değerlerimizi. 
Ne ara bukadar tahammülsüz olduk birbirimize karşı? diyorum. Cevabını kendi çapımda binbir şekilde veriyorum. İçimden bir Rte çıkıyor, bir Kemal, bir Hitler, bir Nazım...ve daha niceleri!

Delirmiyoruz sevgili insan cemiyeti.
Aksine, akıllanmak için yapılan türlü eylemlerin sonucunda kaskatı, sabırsız, gereksiz kontrollü, gururlu, kibirli ve sözde sağduyulu oluyoruz. Adını facebook sağduyusu koydum şu an. 

Vatana millete hayırlı uğurlu olsun...