Elbette bazı insanlara uzun uzun bakar gülümserim.
Görünce dışsal ve içsel heybetini, tabii ki ona saygı duyarım.
Farkedince ve de anlayınca ne için çabaladığını, neler kaybettiğini bu uğurda, onu bambaşka yerlere koyarım; Çünkü ya artık yoktur bu kahramanlardan yahut vurulmaya ve ölmeye devam ediyorlardır bir yerlerde.
Özgürlük sırtından vurulalı tam dört yıl oldu. Ne değişti? Hiç bir şey.
Ne denir ki. Dört yıldır anlaşılamayanlar nasıl ve ne zaman anlaşılabilir ki. Umudumuz var mı peki? Hala adaletin yerini bulacağına ve o yerde birtürlü silinmeyen kanın silineceğine dair... Suçluların hakkettikleri cezayı çektiklerini görüp "biryerlerde adalet tükenmemiş" diyebilecek miyiz.
Bütün o yürüyüşler, yerinde ve haklı konuşmalar, adalet uğruna yapılan her bir eylem farkedilecek mi...?
Umursanacak mıyız hiçbir sözünün ve düşüncesinin umursanmadığı Güvercinin katilleri tarafından?
Yoksa tıpkı bugün gibi, her 19 Ocak tarihinde unutulmamış bir acı olarak yüreklerimizde sızım sızım sızlamaya devam mı edecek...?
Ben söyleyeyim. Benim artık yeryüzünde bu suçun hakkettiği cezayı çekeceğine dair bir umudum kalmadı. Varsın olmasın. Varsın böyle istedileri gibi kapattklarını zannetsinler. Bu memleketin adaleti yoksa, ilahi adalet vardır.
Mutlaka birgün hesap görülür...
"Evet kendimi bir güvercinin ruh tedirginliği içinde görebilirim, ama biliyorum ki bu ülkede insanlar güvercinlere dokunmaz. Güvercinler kentin ta içlerinde, insan kalabalıklarında dahi yaşamlarını sürdürürler. Evet biraz ürkekçe ama bir o kadar da özgürce." Hrant Dink
Goncagül "Dink"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Aman diyim birdaha düşün!