Konuşmak Sanattır, Dinleyebilmek Başarı

Duygularını ve düşüncelerini kelimelerle, bazen tek bir cümleyle ifade edebilen insanlara gıpta ediyorum. Ben de bunu çoğu zaman yapabildiğime inansamda çok daha iyileri olduğu kesin. Bazen bir düşünceyi ya da duyguyu anlatabilmek için lafı geveler dururum. Sonuç, karşımdakinin müthiş algısına bağlı. Ben hissiyatımı anlatmak için kıvranırken lafımı yarıda kesip tek bir cümleyle anlatan birisinin karşısında dumur olmamak imkânsız. Hayatımda bunu yapabilen insanların sayısı çok sınırlı. Bu, insanların çok geniş kapsamlı bir kelime dağarcığına sahip olmalarından mı kaynaklanıyor, yoksa hissettiklerinden ve düşündüklerinden yüzdeyüz emin olmalarından mi bilemiyorum. Belki de ikisi. Deyim bilgisi de bunlardan biri olmalı.  

Velhasıl meram anlatmak zordur. Bana göre sanattır. Benim anneannemin bana çocukluğumdan beri tekrarladığı bir nasihati vardır; “Düşün; sonra söylemek istediğini ağzında on kere çevirip öyle söyle”. Önceleri bunun manasını anlamasamda şimdi ne demek istediğini gayet iyi anlıyorum. Konuşmak, ifade etmek, anlatabilmek, diyalog halinde olabilmek harika. Fakat aynı zamanda düşüncesizce konuşmanın yahut yukarıda bahsettiğim gibi anlatmak istenileni anlatamamak da bir o kadar hüsrana uğratır insanı.

Konuşmayı yazmak kadar çok seven birisi olarak, çok konuşup gereksiz yere uzun cümleler kurmanın; ve daha basit yolları varken dolambaçlı anlatmanın yararlı değil zararlı olduğunu yazmak istedim.

Konuşmak iyidir.

Dinleyip anladıktan sonra konuşmak, daha da iyidir!

Sevgili kardeşlerim, şunu aklınızda tutun: Herkes dinlemekte çabuk, konuşmakta yavaş, öfkelenmekte de yavaş olsun. ~ Yakup 1:19

Goncagül “Keşiflerde”