Teşekkürler!

Anlatabilmeyi çok isterdim...

Tarif edebileyim bu mutluluğu...

Edebileyim ki bütün korkanlara inat nasıl muhteşem bir duygu olduğunu anlasın herkes. 

Fakat mümkün değil. Ne kıyaslanır, ne de benzetilir. Herkesinki kendine göredir. Her aşk eşsiz ve harika. 

Tanrı'nın eli öylesine hissediliyor ki hayatımda... Okadar ulu ve Yüce ki! Haketmediğim halde bana yaşattığı mutlulukların hesabı yok. Hiç layık olmadığım halde yüzüme kapatılan kapıları bir bir açan görkeminin, kuvvetinin, sevgisinin ve son bulmayan merhametinin yanında minnettarlığımdan başka hiç bir şeyim yok. Bu benzersiz Sevgisinin karşısında çırılçıplak; olduğum gibi, hatalarımla çaresiz ve zayıf bir haldeyken beni güçlendirenin aracılığıyla herşeyi yapabildim...

Çünkü kötü olan beni hep suçladı. Yalanları son bulmadı. Yeri geldi geçmiş yaraların kabuğunu söküp önümüze attı. Tanrı'nın affedip denizin dibine attığı pişmanlıklarımı ısıtıp önüme koydu. Yedirip zehirledi. Doğrulukla vurdu. Adaletle aldattı. 

Lâkin...

Bunların çok üstünde olan Baba Tanrı'm yılanın başını çoktan ezmişti. Yine lutfetti. 

Kirli avuçlarımı göğe kaldırıp yakardığımda beni duydu. 

Evet hayat acımasız. Evet insanoğlu hata yapmaya mâhkum ve güçsüzdür. Ellerimiz kirlidir. Gözlerimiz körelebilir. Kulaklarımız sağırlaşabilir. Bir piyon misali oynatılabiliriz. Çok yaralanabilir, hayata küsebiliriz. Ama o Sevgi ki her defasında karşılıksız verilen... o Umut ki hiç bir yerde, hiç kimsede olmayan! o Güç ki herşeyin üstesinden gelen... O'nun kollarına bıraktığında kendini; insan aklına bel bağlamadan, gurur yapmadan, kötüye kulak asmadan, önüne çıkana aldırmadan, olduğun gibi! İşte o zaman körelen gözler Tanrı'nın  bereketlerini görmeye başlar. Sağırlaşan kulaklar O'nun sesini duyar.

O herşeyden üstün...

Önce bu güzellikleri yasatıp beni sımsıkı saran Baba Tanrı'ma;

Sonra da  harika bir gün hazırlayıp nikahımızı unutulmaz kılan Sevgilime TEŞEKKÜR EDİYORUM!

Goncagül "Pearl"