Yapabilirim!

Ben Mart'ın sonuna kadar çekiliyorum :-)

İstanbul'dan dönünce mutluluğumu paylaşacağım.

İstanbul'dan dönünce bambaşka bir Goncagül olacağım. 

O zamana kadar yazmamaya çalışarak rekor kırmak istiyorum; zaten bu ara çok konuştum ben. Çokta yorgunum. Uykusuzluk desen beni perişan etti. Uyusamda düşüncelerden paydos etmeyen beynim sürekli yorgun. Sanki bir mecburiyetim varmış gibi yazmadan da edemiyorum. Arşivimin dolu olduğu yetmezmiş gibi notlar, unutmamak için oraya buraya yazdığım başlıklar hatta telefon notları da cabası. Hastalık gibi diyorum, boşuna demiyorum. 

Şarj olmam lazım. Kelime toplamam lazım. Telaştan ertelediğim kitaplarıma baktıkca vicdan azabı çekiyorum. Şaka değil! Gerçekten üstüste okunmamış kitaplarımı gördüğüm zaman uzun uzun bakıyor gözlerimi alamıyorum! Ki bu kitapların evimde oluşu Nisanda tam bir sene oluyor. Gerisi zaten bir iç cızlaması, bir azap, bir işkence ki sorma gitsin... Sanırım bu ay'ın sonuna kadar da bu böyle devam edecek. Bu tatlı heyecanım gün geçtikce artarken dikkatimi başka işlere vermem mümkün olmuyor. 

Öyle işte.

Susmak lazım biraz.

Nisanda görüşmek üzere!

Goncagül "Heyecanlı"