Kendi küçük dünyamın içinde nasıl 'Kadın' olunur diye düşünürken çıktı karşıma evvela. Aslında bu soruyu sormama fırsat vermeden öğretiyordu birşeyleri.
Gözümü açar açmaz onu gördüm diyebilirim. Hayatımda hiç bir kadına hayranlık duymadım ona duyduğum kadar. Bir kadın herşey olabiliyorsa, bunun en güzel örneği Türkan Şoray'dır.
Bir kadın acılı bir anne ise; Türkan'dır. Şımarık bir genç kız ise; Türkan'dır. Fakir ama gururlu bir kız ise; Türkan'dır. Dul, güzel, güçlü ve deli gibi âşık bir kadın ise; Türkan'dır.
Küçük bir kızken, Türkan Şoray gibi bakmak, onun gibi ağlamak, onun gibi gülmek ve hatta onun gibi dans edebilmek için az durmadım aynanın karşısında. En çokta onun gibi dans edenini görmedim, göremedim desem abartmış olmam sanırım. Bir insan fosforlu iken seksi olabilmeyi nasıl başarır? O nasıl bir yüz ifadesidir? Nasıl bir bakıştır? Nasıl bir bel kıvırmadır aman Allahım...
Geçen ay Türkan Şoray baskılı çanta bulabilmek için İstanbul'da Alper'i o pasajdan bu pasaja sürükledim durdum. Sonuç tabii ki hüsran. Hayatımda aramadığım herşey elimin altında, aradığımdaysa toz olup uçmakta.
Biraz önce, kaçıncı baskıdır bilmem, Sultan filmine rastladım. Bütün filmlerinin her karesini neredeyse ezbere bilirim. Yinede bıkmadan usanmadan zevkle izlerim. Hepsinin ayrı ayrı anısı, güzelliği olsa da bende, Sultan'ın yeri farklıdır. Sultan okadar gerçek ki... O çamur ve o havada uçuşan gelinlik sahnesi hayatımda gördüğüm en duygusal sahnelerdendir benim için. Öyle işte. İnsan birkere hayranlık duymaya görsün. Birkere kendinden parçalar görmeye görsün bir başkasında. Bir başkasının bakışlarında kendi ruhunu görmeye görsün. Bazen hiç konuşmamak, yazmamak isterim. O anlarda Türkan Şoray benim yerime baksa, konuşmuş kadar olsam.
Saçmalık değil yahu... Hayranlık.
Goncagül "Hayran"
Not: Letheendia'ya alışamadım. Blog'un isminin değişmesi bu yüzden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Aman diyim birdaha düşün!