Adımlarıma Işık

28 Ocak 2013 Pazartesi

Er Ya Da Geç

Önemli bir konu keşfettim.

Uzun zamandır bir hayli üzerinde durup düşündüğüm bir konu. Derinlemesine incelemeye çalıştığım, doğruluğunu tarttığım ve sonunda inandığım bir konu. Özdenetim sayesinde üstesinden gelebileceğimi sandığım bir konu. Ve fakat özdenetimimle ilgili hangi seviyelerde olduğumu hiç göz önünde bulundurmadığım bir konu. 
Bir konuyu düşünüp taşınırken, doğurduğu veya doğurabileceği başka konuları hiç bulamadığım, bulamadığım gibi de düşünmediğim, düşünemediğim gibi de hatalara yol açabileceğim bir konu. Biraz karışık bir konu. 

Bir insan gözünün ve bir insan kulağının ne kadar mühim üyeler olduğunu keşfettim. "Bu benim gözüm-kulağım. İstediğimi görür istediğimi duyarım. Özüme gemi vurur, sarsılmam." düşüncesi ne kadar da yalanmış meğer. Her hâlukarda "sarsılmam" diyebilmek için insan gözüne soktuğu ile kulağının duyduğuna kontrollü yaklaşabilecek bir meziyete sahip değilse, asıl denetim burada başlıyormus. Yani gözünün görüp, kulağının duyduğunu kontrol etmekte...
Neden mi...
Çünkü insan kendi kendinin doktoruymuş. Hiçkimse, senin ne görüp ne duyduğunu umursamayacağı için sen kendi kendinin bekçisi olmalıymışsın. Zihnine girebilecek hertürlü olumsuzluğun sorumlusu senmişsin. Karşındakı bunlardan mesul tutulamazmış pek tabii.

İşte bu yüzden bugün hayatımda yeni bir karar verdim. Madem zihnim ben farkında olmadan kulağımın duyup gözümün gördüğü olumsuzlukları biriktirip, hiç olmadik zamanlarda önüme sunuyor; ve madem ki kalbim bazılarını kontrol edemeyecek kadar hassas olabiliyor... O zaman ben de, gayriihtiyari biriktirebildiğim bütün kötülükleri reddederim. 

Bakmazsam, görmem.
Dinlemezsem, duymam.

Şimdi bu tür kararlar oturup teori çalışırcasına alınmıyor. Yaşıyorsun hayatın içinde. Karşılaşıyorsun. Anlıyorsun. Bazen geç olabiliyor. Çok istesem de zorlamaya gelmiyor... bir işe yaramayabiliyor. Sınırlar zorlanmıyor. Ama gördüm, duydum, anladım, kabul ettim. İçime baktım. İçimi keşfettim. Ne olduğumu itiraf ettim. Düzeltmeye karar verdim.

Bir başkasını değil.

Kendimi.

Tavsiyesi benden, uygulaması senden...

Goncagül "Anlama Noktası"

2 yorum:

  1. bakmamak ve duymamak da ne kadar sağlıklı olur ki?
    içsel sorularının ve özdenetimlerinin kaosu, ne olursa olsun en iyisi. başkalarından geleceğine kendinden gelmen..
    ve kendinden başlaman her şeye..

    daha güzel bir özeleştiri olamazdı sanırım..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. işte galiba en iyisi zamanla öyle bir güçlenmek lazım ki, gördüğün de duyduğunda acıtamasın : )

      teşekkür ederim Emilia

      Sil

Aman diyim birdaha düşün!