Engellerini Düşün Ve Aş!

Engelli olan biziz.

Bozulmuş yargılarımızla,

Senin dilin, onun gözü, öbürünün gönlü...

Kamburlaşmış sırtınızda taşıdığınız kibiriniz ile...

Geçen gün hatırlamadığım bir kanalda hatırlamadığım bir programı izlerken tek bir kadının Engelliler için açtığı bir Sanat Evi'nin aktivitelerini izlerken düşündüm bunu. Her bir engellinin güleç yüzünü inceledim. Gözlerindeki ışığı gördüm... bizim feri gitmiş gözlerimizin aksine  sevinç saçıyorlardı. içim çöktü. Midem bulandı. Yüreğim coştu. O an mutluluğu ve mutsuzluğu içiçe yaşamış olmanın karışıklığı tahammül edilebilir değildi. Engelli diye adlandırdığınız bu insanların hiçbiri engelli değil diye iç geçirdim...

Asıl dilsiz olan lafını tartmayıp can yakandı
Kaç yürek bıçaklamıştır bileylediği dilinden? Kaç kez gurur duymuştur bundan?

Asıl kör olan kendinden başkasını görmeyendi ve dahi kaf dağında sanandı

Kafın kef olup kefeni saracağından habersizmişcesine şuursuzlardı

Asıl sağır olan doğrulara kulaklarını tıkamış olandı

Felçli, sağı solu boşverip at gözlüğünü takmış, dosdoğru burnunun dikine gidip kafasını duvara toslayandı

Boynu dik ama ruhu ezik insanmış engelli.

Kızdım.
O insanlara engelli diyen herkese kızdım. Onların dışında herkese 'normal' denmesine kızdım. Biz normal isek onların bu durumda 'anormal' olmalarına kızdım. Dünya üzerinde engelleri yüzünden her gece vicdanını kucağına alıp ağlayan onca engelliye rağmen, kalkıp o küçücük dediğiniz mutluluklardan kendine boncuk boncuk  kolye yapmış insanlara engelli diyorlar!

Bencil duyguları yüzünden adım dahi atamayan sakat ruhlar dururken, tekerlekli sandalyedeki adama engelli diyorlar!

Egosu şişmiş her bir şahıs balon gibi her defasında patlayıp, büzülüp en sonunda ufacık kalmışken gelişememiş insanlara engelli diyorlar!

Biz 'normaller'e de Beraber Yaşayabilme aktiviteleri düzenlemek lazım...

Asıl engelli bizleriz işte.

İnsanları ırkı ile, statüsü ile, maddiyatı ile, rengi ile, kilosu ile, 'engelleri' ile, ... ayıranlardır zihinsel engelliler. Düşünceleri sınırlı ve boştur...

Biraz düşün sen de engellerini! Hayatını cehenneme çeviren sakatlıklarını...yüreğini katılaştıran aksaklıklarını. Farkındalğına pamuk tıkayan körelmiş gözlerini. Engellerini düşün.

Kabul edip onları aşmadığın sürece özgürce koşamazsın... Daima yavaşlar, hedefe ulaşamazsın.

Goncagül "Hor"