Çekilmek istiyorum

Sosyal medyanın asosyalliğinden.

Uzaklaşmak istiyorum bütün samimiyetsizliklerden.

Zorlama gülüşlerden; sarılıp öpüşlerden.

Çekilmek istiyorum.

Gerçekte ne hissediyorsam onu yaşamak ve onu yaşatmak için.

Kimse kırılmasın, kimse yanlış anlamasın diye kıvranmalarımın yerini özgürlük alsın. 

Beni ben olduğum için kabul edip sevsin.

Olmuyor.

Kabul görmüyorsun.

Ya özgür olup yalnızlaşıyorsun, ya da olmadığın gibi davranıp sahte bir kalabalığın içinde mış gibi yapıyorsun.

Çekiliyorum...

Ve kesin kararlıyım.

Varsın kötü bilsinler.

Arayıp sormasınlar.

Zaten arayanım var mı? Merak edenim? Gerçekten halimi soranım...

Var mı sahiden?

Gidiyorum.

Kendime saygı gösterip artık kandırmaca yapmıyorum. Kendime yalanlar değil,  doğrular söylemek istiyorum. 

Herkes öylesine kendine odaklıyken, istediğim küçücük bir samimiyetin fazla zor olduğunu anlıyorum.

Yoruluyorum.

Görünmez bir yükün altına girip herkesin mutlu olmasını istiyorum. 

Herkesi mutlu görme çabasının altında ruhum bağırırken, susturuyorum.

Çekilmek istiyorum. 

Herşeyi bir kenara koyup,  kendimi keşfe çıkmak istiyorum...

Çekilmenin tarifsiz hafifliğini yaşamak için...

Ben de kırdım. 

Ben de gereksiz gittim.

Ben de yanlış yerde susup, yanlış yerde konuştum.

Özür dilerim.

Ama şimdi çekiliyorum...

Sözümü tutar mıyım?