Adımlarıma Işık

25 Aralık 2014 Perşembe

Devrik Şükran Ve Acı Gerçekler

Dünyanın en güzelidir aile...
Ne yaşarsan yaşa eğer arkanda seni kucaklayan bir ailen olduğunu biliyorsan mutlusun! Bu yüzden defalarca şükrettim bu gece. Kolumu attığımda yanıbaşımda bulduğum sevgilim için...

İnsanları çoğu zaman oldukları gibi kabul etmek zordur.

Bugün, bir anne evladını ya da çocuklar babalarını bile hor görürken, komşunun komşusuna kötü davranmasına şaşırmıyoruz.
Maalesef artık üçüncü sayfalarda okuduğumuz akıl almaz kötü haberleri bile benimser hale geldik. Herşey normalleşti. Kötülükler, ahlaksızlıklar ve daha sayabileceğim binbir türlü pislik sıradanlaştı. Hiçbir şey bizi şaşırtmıyor.
Yine de bütün bunların içerisinde öyle şeyler oluyor ki, yeniden kaybettiğini zannettiğin umudu geri bulup sarılıyorsun. Son günlerde o kadar çok yaşıyorum ki bunu... Herşey karanlığa gömülmüş gibi görünürken küçük bir mum ışığı titremeye başlıyor. Fakat yinede insanlar umutsuzluğu seçiyor. Şükredecek birsürü sebep varken mutsuzluk daha kolay geliyor. Geçenlerde bir Afrika ülkesinin belgeselini izlerken de bunu düşündüm. Adamlar neredeyse açlıktan ölecekler ama herkes mutlu! Sokaklarda dans ediyorlar. Aileleriyle vakit geçiriyorlar ve yaşadıkları eve bakmadan, sadece nefes alabiliyor olmanın sevincini yaşıyorlar. Teknoloji sıfır. Hergün neredeyse aynı gıdalarla besleniyorlar ama samimi söylüyorum, bizden daha mutlular! Herşeye istediğimiz an sahip olabilen bizler, buzdolabında çok şükür ki yiyeceği eksik olmayan, gardırobunda çeşit çeşit kıyafeti olan en önemlisi başının üstünde sığınabileceği bir çatısı olan bizler! Hâlâ utanmadan isyankar takılanlar... İşte bu kolay geliyor.

Şükredecek o kadar çok sebep var ki...

Karanlık herzaman daha kolaydır. Bizi görmezler. İstediğimiz gibi takılır ve ne hikmetse bu umutsuz haller garip bir zevk verir insana...ama o kadar yabancı ve samimiyetsiz ki bu aslında...

Goncagül "şükür"

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Aman diyim birdaha düşün!