Adımlarıma Işık

8 Mayıs 2015 Cuma

Ağız Dolusu Hala

Paris'in en huzurlu evi halamın evidir. Karismatik eniştem, çakır gözlü halam...ne amcalarıma değişirim, ne yengelerime. Bir tane de İstanbul Halam var. Ama Paris halam başka. Çakır halam başka. Ağız dolusu halam... Hala demekten zevk aldığım kadın. Gitti bugün...
Şu an Paris'in en huzurlu evi en hüzünlü olarak rebk değiştirdi. Saat 03:21. Eniştem odasına gitmek istemiyor. Koltukta uyuklamayı tercih ediyor. "Yüzüğü elime verdiler..." dedi. İçim nasıl yandı...
Göremedim son bir kez halamı. Bu defa yenemedi halam 'kötü hastalığı'. Yetişseydim, konuşabilir miydik? Görseydim, aklımda hep öyle mi kalırdı? Eniştem şimdi ne yapacak? Halamsız bir ben nasıl olacak?
25. yaşımın ucundayım...düştüm baş aşağı. Öncesinde 'kınalı yapıncak' olmayı hiç sevmiyordum. Bugün keşke halam nefes alsaydı ve istediği kadar kınalı olduğumu söyleseydi.

İnsan tanımadığı duyguların üstesinden gelebilir mi?

Gelir elbet.
Herşeyin var bi ilki.
Matem evinin de.

Elveda halam....

2 yorum:

  1. Çok üzüldüm. Çok..
    kayıplara ortak biri olarak elini tutabilirim ancak. Zaman..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle zaman diyorum ben de... unutulmuyor, ama yürek teselli oluyor Emilia

      Sil

Aman diyim birdaha düşün!